Swą pielgrzymkę rozpoczęliśmy poranną modlitwą, na którą składały się Godzinki, Różaniec, a w drodze powrotnej Koronka do Bożego Miłosierdzia i Droga Krzyżowa. Kulminacyjnym momentem tego dnia była Eucharystia . O godz. 12.00 na Świętym Krzyżu rozpoczęła się msza św. pod przewodnictwem ks. bpa Krzysztofa Nitkiewicza – ordynariusza sandomierskiego. Ks. biskup podczas homilii powiedział, że krzyż wyruszył z Jerozolimy, aby wypełnić sobą cały świat. Przypomniał także, aby zawsze trwać przy Krzyżu. Opłakujmy pod krzyżem nasze grzechy. Podążajmy za Zbawicielem z naszymi krzyżami. Z Chrystusem jesteśmy bezpieczni.  Należy bronić tego znaku, nie pozwalać profanować i poniżać, jak miało to miejsce na Krakowskim Przedmieściu, w Stalowej Woli i w innych miejscach. Pamiętajmy w naszych modlitwach o naszej Ojczyźnie, o tych, którzy sprawują władzę i o tych, których niebawem będziemy wybierać. Musimy stanąć w obronie chrześcijan. Ks. bp przywołał słowa bł. ks. Sopoćko: Spójrzcie na ten Chrystusowy Krzyż, abyśmy pozostali przy życiu.…   Po mszy św. wszyscy zebrani zostali pobłogosławieni Czcigodną Relikwią Drzewa Krzyża Świętego, którą mogli uczcić przez ucałowanie w kaplicy Krzyża św.
            Oprócz wielkich przeżyć duchowych i modlitwy mogliśmy zobaczyć miejsce, do którego przybyliśmy.  Już na parkingu czekał na nas przewodnik w postaci pani Ewy ubranej w kielecką regionalną sukienkę, a w ręku trzymającej miotłę. Pani Ewa zapewniła nas, że nie jest czarownicą z Łysej Góry. Opowiedziała nam o sabacie czarownic i zobaczyliśmy gołoborze. Nazwa gołoborze jest terminem ludowym nadanym przez miejscową ludność. Określa ona obszary bezleśne (gołe od boru) znajdujące się na stokach pasm górskich. W Świętokrzyskim Parku Narodowym występują one zarówno na północnym jak i południowym stoku pasma łysogórskiego.
            Następnie podeszliśmy pod klasztor, który usytuowany jest na dużej wysokości, górując nad całą okolicą. Jest to najstarsze polskie sanktuarium, w którym przechowywane są  relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Relikwie podarował kościołowi w XII w. św. Emeryk, syn węgierskiego króla Stefana.
            Według tradycji pierwszy kościół (rotundę) wzniosła w 966 r. Dąbrówka, żona Mieszka. W 1006 r. opactwo benedyktyńskie założył Bolesław Chrobry. Od X w. aż do kasacji opactwa w 1819 r. gospodarzami sanktuarium byli benedyktyni. Od 1936 r. świątynia stała się kościołem klasztornym, a opiekę po dziś dzień nad nią sprawują misjonarze oblaci Maryi Niepokalanej.
            W średniowieczu oraz później, aż do kasaty opactwa w1819r., Święty Krzyż był jednym z najważniejszych ośrodków intelektualnych i kulturalnych w Polsce. Mnisi przechowywali cenne dzieła sztuki, literatury i nauki, prowadzili znane skryptorium tj. warsztat, w którym przepisywali księgi, m.in. Kazania Świętokrzyskie, prowadzili badania przyrodnicze i naukowe. Na Świętym Krzyżu jest pochowanych wiele znakomitych osobistości, m.in. książę Jeremi Wiśniowiecki.
Święty Krzyż to szczególne i piękne miejsce w naszej polskiej krainie, wśród otaczającej go przyrody. Nam pomału przyszło zakończyć pobyt w tam urokliwym miejscu i wracać do domu.
 Dziękując Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu, szczęśliwie wróciliśmy do Starego Sącza.